in de bergen

Ik zit hier rondom in de bergen, we hebben een rustdag, gisteren ,26 okt., hadden we 4 wedstrijden op een dag, over gravelwegen dat zijn dus karresporen maar dan 8 meter breed, door beekjes heen en vliegend over gaten. Het circuit, dat is echt racen daar moet je zorgen dat je niet over de kop gaat,echt spannend. We hebben al meer dan 3000 km erop zitten, ook rustig door het national park rijden was een onderdeel, we zagen flamingo's op de meertjes en rode groene en gele rotsgebergten. Op dit moment zijn we 10 de dat is na 6 dagen rijden, zonde van de pech op de 2de dag, best een goed resultaat. Het navigeren gaat goed. Best ingewikkeld allemaal.

In Puerte Madryn hadden we een progamma te doen, we konden walvissen gaan kijken in Puerto Piramides, en iedereen had zoiets van jaaaa dat zal wel. We hebben het toch maar gedaan, Zwemvesten aan, en op een flinke rubberboot de zee op, en wat we toen zagen was geweldig. Een kilometer uit de kust zagen we de eerste al, wat een prachtig gezicht, het grootste dier van de aarde zie je op 1 meter afstand. Wat bleek we waren in het paringsgebied van de walvissen , er leven hier 1700 walvissen langs de kust, die ieder jaar terug komen in deze lentetijd om te paren en om de pasgeborenen op te voeden. De kleinste walvissen (8mtr. lang), zwommen om onze boot en sprongen in het rond, ze zijn hier goed beschermd in dit warme gedeelte van de baaien in zee. Er mogen maar 6 boten varen hier met toeristen, in dit natuurgebied, daarom komen er hier ook geen grote hotels en grote vissersboten. We hadden een kleine witte walvis naast ons zwemmen die vond al die mensen wel interressant, zoals wij naar hun komen kijken , komen hun naar ons kijken, en dan met de staart op het water slaan om ons nat te spatten.We bleven maar foto's maken we zetten er wel een paar op internet. Je kon de walvissen vanuit het restaurant al zien, er was er eentje die bleef de hele tijd op de kop staan, en stak een heel eind zijn staart uit het water. Helemaal onder de indruk keerden we naar het hotel terug in Puerto Madryn waar we s'avonds, bij een plaatselijke visser in zijn restaurant gingen eten, dat was super, Als je gegeten had moest je wel gaan ,want er stond een rij wachtenden, die wilden ook eten. De volgende dag, begon weer vroeg, iedere dag toch om 7 uur ontbijt, een lange afstand meer dan 700 km, als je dan in een klein hotelletje zo lekker eet en goed slaapt dan kun je de volgende dag, toch weer fit om 7 uur aan al die wedstrijden beginnen, te beginnen op het circuit van Trewlev. De uitzichten en landschappen die we tot nog toe gehad hebben, waren erg wijds en vlak, wat we aan dieren zagen waren ooievaars, een soort lama's, vogels met rode kop, een grote spin die over de weg kroop en koeien ,schapen en paarden. Bij Buenos Aires zagen we ook Cowboys die de koeien van het ene naar het andere gebied dreven, ze kopen in het oosten en verkopen ze dan weer in het westen als ze groot genoeg zijn.

Ik vind het een hele belevenis, een heel ander gebied dan Europa en Azie die we in 2008 met de himalayarally gereden hebben. Toen hadden we bij de start in Valkenburg al de lamp van de jaguar xk 150 kapot, en de zelfde dag, het was bij Freiburg in de buurt, we reden op de snelweg richting Zwitserland, dat de voorwielen niet meer draaiden, ons geluk was dat we toen van de snelweg af konden omdat we bij een afrit waren en iemand ons eraf sleepte. Daar werden we door een Franse Bretonse man naar een Jaguar oldtimergarage gebracht met zijn vrachtwagentje, de auto paste er net op. Daar in die garage zagen ze dat de aandrijfas gebroken was, Wij weer massel, want daar stond een zelfde auto die bijna klaar was, daar kregen we de aandrijfas van en na een nacht sleutelen met de monteur van die garage konden onze weg weer vervolgen, om in de Gothard tunnel er achter te komen dat de auto begon te koken, om vervolgens weer in Zwitserland op zaterdag een garage tot onze beschikking te krijgen, waar we koppakkingen gingen vervangen,  radiator gingen doorblazen, waterpomp gingen nakijken met behulp van een monteur uit Nederland van Altena. Daarna vlug naar de boot in Italie, om naar Griekenland te kunnen. Vervolgens in Griekenland hadden we de rallykaravaan weer ingehaald, het navigeren ging dus goed, als de auto maar heel blijft haalde we wel resultaat. Door Griekenland heen langs de zuidkust wat was het prachtig, ook in Istanboel Turkye, zie je veel verschillen tussen de rijke toeristen gebieden en de armoedige plattelands dorpjes die in lemen hutten zo weinig hebben. Met de rally karavaan door catalonie, waar veel holen in de grotten zitten en waar veel godsdienst vluchtelingen hebben gewoond. Het oosten van Turkye is kurkdroog maar met een fantastische, kleurrijke fariatie aan rotsen met verschillende mineralen er in. Dan over de grens naar Iran, dat was een beleving, alle vrouwen een hoofddoek om en onder oplettend oog van het leger, richting oost, behalve wij, wij hadden een kokende motor bij Zanjan, wij gingen daar naar een garage waar de oom van de eigenaar Engels sprak, hij had 15 jaar in Canada gewoond. Daar kwam ik in gesprek met zijn zoon, die in Canada geboren was en op zijn 15de in Iran ging wonen. Hij moest van een moderne school in Canada naar een schuurtje als school in Iran, dat was een geweldige cultuurschok, maar het hebreews schrijven ging toch al goed. Ze werden daar erg in de gaten gehouden door het heilige leger, als je daar iets verkeerd durft te zeggen of alleen maar te denken dan wordt je opgepakt en gedood of jaren in de gevangenis gegooid, ook familie van je wordt dan extra in de gaten gehouden als je een beetje te vrij of westers denkt.  Hij nam ons mee langs allerlei ambachtslieden waarvan de 1 de radiator kon open snijden, schoonmaken en kon lassen, de anderen kon de uitlaat repareren waar een gat in zat, weer een andere kon de remmen maken, die het al 3 keer niet gedaan hadden,( was ook leuk, eerste keer in Italie, gratis gemaakt.)Ook werd de tank gelast, deze was van aluminium en door het hotsten en klotsen, scheurde deze. Super blij met de gastvrijheid waren we, hij nam ons mee naar een markt waar ik hele mooie schoentjes kreeg. We maakte  vele mooie foto's van de monteurs en de ambachtslieden en beloofden deze op te zullen sturen. Ze waren blij met het spel kaarten wat we afgaven met afbeeldingen van de mooiste gebouwen van Nederland. Toen weer vlug achter de karavaan aan van Theheran naar Esfahan. Het bezoek aan de Ambassadeur moesten we overslaan. Zo alleen door Iran reizen vonden we helemaal niet eng, toen we weer bij de groep waren waren ze allemaal blij ons te zien. In Iran zagen we alleen maar vrouwen helemaal in het zwart, maar sommigen hadden er een spijkerbroek onder die lange zwarte burka zitten, toen ik vroeg aan de Iranees waarom die verschillen er waren zei die, oh dat ligt helemaal aan die vrouwen zelf. Elke morgen gaan groepen vrouwen naar het werk helemaal in het zwart boven op een boerenkar, de ene durft wel te zwaaien en de andere niet. Ze leven daar allemaal onder de druk van het heilige regiem. In Esfahan in een staats hotel hadden we bij het diner een aardige goede muziekband zitten, die zou het in Europa goed gedaan hebben in de popwereld. Maar toen een paar van de heren samen aan het dansen gingen, was het gedaan met de pret en het feest was afgelopen. Bij een grote BMW garage in Esfahan kregen alle raly auto's een gratis beurt, we hebben de jaguar eens goed onder handen genomen voordat we verder gingen door Pakistan en India. Ze hebben de tank nog eens goed gelast door een deskundig bedrijf. In Iran hebben we een school geopend in de plaats Bam, die helemaal door een aardbeving verwoest was, daar zijn we ook bij een stad geweest die onder de grond lag en die weer half opgegraven was. Bij de grensposten van deze Aziatische landen hadden wij veel oponthoud , het duurde uren voordat we over de grenzen waren, de douanekantoren waren van die kleine schuurtjes in een krottenwijk, maar gek genoeg de mooiste gebouwen vergeet je en de krottenwijk onthoud je. Bij het douanekantoor in Pakistan mochten we de hoofddoek weer af doen. In weer zo'n metersbreed boek moesten al onze gegevens in gezet worden, al hoewel er ook ergens computers stonden waar we gegevens in konden zetten. De hele route door Pakistan hadden we voor en achter ons militairen met mitrailleurs, in het westen hebben we nergens vrouwen gezien. Toen wij moesten tanken was het tankstation leeg en moesten we onder begeleiding van het leger naar de smokkelaars die ons benzine moesten leveren, uit jerrycans met doeken als zeef kregen we benzine.  Misschien hadden ze die wel bij onze militairen gestolen, wie weet. De verschillen tussen India en Pakistan en Iran zijn wat betreft de mensen zo groot. In oost pakistan en India meer kleurijk gekleede vrouwen, dan lijkt alles veel vriendelijker. Dan de lange weg over een gevaarlijke zandroute met afgronden ergens bij Shimla in de buurt in India kwam door de fijne zandstof (lijkt net fijn meel) brandstoffilters dicht te zitten, daar kwamen de nylonkouzen die erover heen getrokken werden goed van pas. Daar was het ook dat verschillende auto's van de rally uit vielen en er werden 2 auto's over die lange gevaarlijke weg waar ook van die kleurrijke indiase vrachtwagens reden wel 100 kilometers naar de volgende stop gesleept. Het was echt afzien. We hadden daar ook weer geluk dat onze remmen het vol hielden en net toen we beneden op een recht stuk weg kwamen pas uit vielen. Geluk bij een ongeluk hebben we dua al 20 keer gehad, maar als de jag reed dan deed ze dat zoooooo gooooeeeed. volgende keer meer.