op wasbordroad naar Uyuni
17 november 2010
De eerste 350 meter gingen nog goed over asfaltwegen en door de mooie stad Oruro, midden in de woestijn gelegen met veel mooie kunstobjecten, en rustig verkeer. Toen moesten we na een lunch restaurantje tanken bij een tankstation waar 50 mensen met jerrycans voor ons stonden te wachten om benzine te krijgen, gelukkig hadden we bijna allemaal genoeg benzine voor nog eens 322 km. Toen moesten we allemaal de gravelweg op, dat is een weg met stenen, kuilen en een wasbord effect. Wim zei hier moeten we oppassen, ik rij hier heel voorzichtig, maar na 200 km over deze weg explodeerden onze schokbrekers, we konden nog wel de volvo van de telegraaf man Ronald Versluis 2 keer uit de zandhopen trekken en daarna zagen we de een na de andere auto met schokbreker problemen langs de kant staan, achterasproblemen en remproblemen. En dit alles midden in de woestijn, met heel veel van die zandwervelwinden. Wij zijn nog zachter rijdend naar ons hotel gereden bij de zoutvlakten en toen Wim een wiel demonteerde zag hij dat het voor onze mus afgelopen was. Het was een geintregeerdschokbreker systeem en zou niet kapot kunnen gaan. Onze mus bleef, samen met de jaguar van Ton en Monique Goedmakers, bij het zout hotel, ja met een zout bed en zout op de vloer, staan en wij reden 3 dagen met de organisatie mee, door Argentinie en naar Brazilie. Wim reed de jeep van Hein de Wit en Susanne Visser onze rallyfotograaf, die met zoontje van bijna 3, de hele rally meegereden hebben, door en over een heel gevaarlijke weg hoog in de Bergen van Bolivia, met afgronden en alleen maar gravelwegen zonder vangrail er langs, van meer dan 300 km lang. Door rivierbeddingen, langs rode, groene en gele rotsen, wat duurde die weg lang tot bij de grens van Argentinie, waar ik wel op tijd er over kon, maar Wim niet. Wim moest met nog andere late rijders voor de grens in een hotelletje slapen omdat de grens dicht ging. Een vies hotelletje waar ze met de kleding aan in een vies bed geslapen hadden, er was geen stromend water. De volgende dag moesten ze meer dan 1100 km rijden om weer bij ons te komen, om via JuJuy (koeKoei) naar Resistancia in Argentinie en dan naar Foz de Eguacu in Brazilie te gaan waar we gelukkig een dagje vrij hadden en een auto konden huren om weer aan de rally mee te doen.
Gelukkig viel het nog mee, geen brand dit keer :P Dus jullie maken de rally af met een huurauto? Leuk! Toch nog finishen :) Hoop dat jullie nog een paar goede dagen hebben voordat we jullie dinsdag weer in NL zien! Veel plezier nog!!
Xxxx
Super dat jullie weer meedoen aan de rally!
Hebben jullie het goede nieuws van William al gelezen?
Hij heeft zijn zwemdiploma A, en hij is er trots op!
mmm niet dat je daar in de woestijn iets aan hebt. ;-)
Vanaf dinsdag weer in het koude kikkerlandje, we kijken er met zijn allen naar uit!
Pas op voor de knuffels en kussen die dan jullie kant op vliegen.
Groetjes Lenneke
Ester
Wim toen ik mijn eerste gesprek met je had dagt ik aan een MacGyver, maar nu ben je in mijn oogen gepromoveerd naar indiana jones. Het is alleen jammer dat ik niet daar ben on je mus te reparreren, maar dat was jouw keuze. Ik lees je avonturen met veel plezier en hoop dat je het laatste deel als winnaar over de eindstreep komt. Wees niet bezorgt over de mus, ik haal hem wel op en zorg dat hij gerepareerd word.
Hier in india gaat alles onder de zon als een zonnetje, dus geen zorgen. I see you when i see you
Good luck
Remco